تماس   آشنایی    مقاله    گفت‌وگو‌    صفحه‌ی نخست‌ 
 
 

گردهمایی هانوفر
گفتگو با مژده ارسی

بیش از دو دهه شرکت کنندگان مراسم زندان سیاسی در خارج را نسل اول پناهندگان تشکیل می دادند. حوادث اخیر ایران تا این تاریخ حداقل بیست درصد بر تعداد شرکت کنندگان مراسم یادمان زندانیان سیاسی افزوده است. این کمیّت، اغلب شامل کسانی می شود که در فعالیت های ایرانیان تبعیدی هرگز شرکتی نداشته اند.

متأسفانه این توفیق اجباری پوسته زخیم تنگ نظری های سنگ شده را هنوز خراش چندانی نداده است. در یک قلم، گردهمایی ششم سپتامبر شهر لندن اکثر چهره های جدید را از خود فراری داد، اما در عوض تاریخ کشتار رفقای زندانی چپ در سال ۶۷ را یک ماه به جلو انداخت تا ثابت کند، سیلی واقعیت های زمانه هنوز آنان را به خود نیاورده است.

 

ماههاست که در جریان برگزاری گردهمایی هانوفر هستم و جلسات پالتاکی آن را به دقت دنبال کرده ام؛ بی آنکه در بحث ها و نظرخواهی ها شرکت کرده باشم.

کار و تلاش دوستان و رفقای برگزارکننده این مراسم واقعاً قابل ارج است. با این حال وقتی همیشه عده ای پیدا شده اند که زحمت «دشمن» را کشیده و تمام رشته ها را پنبه کرده اند، دلشوره خوره جان آدم می شود.

در پیوند با حضور فرزندان و بازماندگان جانباخته در این گردهمایی حدس های مثبتی می توان زد. اما واقعاً نمی دانم که برگزارکنندگان گردهمایی هانوفر چه برنامه ای برای شرکت کسانی دارند که تا این اواخر با فعالیت سیاسی بیگانه و با تاریخ زندان و زندانی سیاسی غریبه بوده اند.

پرسش هایم را این بار با مژده ارسی در میان می گذارم.     

 

*                    *                    *

 

* مژده ارسی خوش آمدید به این گفتگو.

- من هم ممنون ام از شما که وقتی در اختیار من قرار دادید.

* شما و دوستان تان گردهمایی سه روزه ای را در باره کشتار زندانیان سیاسی در ایران تدارک دیده اید که در تاریخ ۱۸ تا ۲۰ سپتامبر امسال در شهر هانوفر آلمان برگزار می شود. پیش از هر چیز بابت تداوم کارتان به شما تبریک می گویم...

- خیلی ممنون.

* قبل از این که راجع به این گردهمایی پرسش هایی را با شما در میان بگذارم، مایل‌ ام نگاهی کنیم به گردهمایی گذشته که در شهر کلن آلمان برگزار کردید. احتمالاً به خاطر دارید که پس از این مراسم گفتگویی با شما داشتم که قسمت اعظم آن به کمبودهای این گردهمایی مربوط می شد. از آنجا که حدس می زنم، گردهمایی کلن را به خاطر داشته باشید، پرسش ام از شما این است که چه تضمینی است که گردهمایی هانوفر همان کمبودها و اشکالات گردهمایی کلن را نداشته باشد؟

- بله، این بار قرار بود که خلاصه سخنرانی ها یک ماه پیش به دست ما برسد، اما به دلایلی هنوز همه آنها به دست ما نرسیده. ولی ما تقریباً از محتوای تمام سخنرانی ها بااطلاع هستیم. در واقع کنترل کیفیت سخنرانی ها که در گردهمایی قبل با اشکالاتی همراه بود (و شما به آن اشاره کردید) سعی کرده ایم این کار در این گردهمایی انجام شود.

* آیا پیش از گردهمایی تمام خلاصه سخنرانی ها را دریافت خواهید کرد؟

- قرارمان این است. بعضی از دوستان این قرار را تمدید کرده اند، ولی قرار ما این است که این کار انجام شود. امیدواریم تا آخر همین هفته تمام خلاصه سخنرانی ها به دست ما برسد.

* اگر من به عنوان یکی از سخنرانان فرضی گردهمایی شما خلاصه سخنرانی ام را به دست برگزارکنندگان نرسانم، اجازه سخنرانی به من می دهید یا از آن جلوگیری می کنید؟

- اگر شناخت قبلی از کار سخنران داشته باشیم و کارهای او از کیفیت مورد قبول برخوردار باشد (البته امیدواریم این وضع پیش نیاید) حتماً اجازه سخنرانی به او می دهیم. در غیر این صورت-چون چنین تجربه ای داشتیم- از این کار جلوگیری می کنیم.

* آیا سخنرانان را توجیه کردید که خودشان را با زمان برنامه و اصولاً با اهداف گردهمایی تطبیق دهند؟

- بله. ما این دفعه شکل کار را تا حدودی تغییر دادیم. ما در وهله اول اعلام کردیم که به شکل گروههای کاری کار را به پیش می بریم. ولی در پروسه بحثهای کمیته برگزاری، پیشنهادهای مختلفی رسید و آمدیم شکل سخنرانی و پرسش و پاسخ را تلفیق کردیم. یعنی به این صورت که سعی کردیم وقت کافی به سخنرانان بدهیم و همچنین وقت کافی به شرکت کنندگان در قسمت پرسش و پاسخ، تا آنها نقش فعال‌تری در پیشبرد بحث ها داشته باشند...

* شما به شکل و زمان بندی جدیدی برای سخنرانی و پرسش و پاسخ اشاره می کنید. با این توصیف هم، پرسش من به قوّت خودش باقی ست: آیا اعضای پانل را در زمان بندی جدید توجیه کرده اید تا شاهد ناهنجاری های سالهای گذشته نباشیم؟

- بله، ما این صحبتها را با آنها کردیم. ولی متأسفانه این فرهنگ هنوز به اندازه کافی در میان ما جا نیفتاده؛ یعنی ما هم به عنوان کسانی که شرکت می کنیم در یک برنامه، در بهبود و پیشرفت کار نقش داریم. از یک طرف ما از سخنرانها خواهش کردیم و آنها به ما تضمین دادند که خلاصه سخنرانی شان را در موعد مقرر به ما تحویل دهند. اما در حال حاضر مشکلی که داریم با شرکت کنندگان است. آنها به موقع حضور خودشان را به ما اعلام نکرده اند تا ما بدانیم دقیقاً چه تعدادی به گردهمایی می آیند و...

* این موضوع، مهم اما متفاوت از پرسش من است. سعی می کنم در ادامه گفتگو به آن بپردازم. اما پرسش قبلی را به زمین شما می اندازم: یکی از ایرادهای گردهمایی کلن تصمیم گیری های فی البداهه از طرف برگزارکنندگان گردهمایی بود. یعنی در قسمت مدیریت برنامه ضعف داشتید. آیا این نقص را برطرف کردید؟

- من چنین چیزی را به یاد نمی آورم...

* بارها تصمیم گیری هایی کردید که تداخل و بی نظمی در جلسه به بار آورده بود...

- فکر نمی کنم کمبودی در این زمینه داشتیم. چون ما از قبل مسئولیتها را تقسیم کرده بودیم. مشکلی که پیش آمد این بود که به دلایل تکنیکی دو ساعت شروع برنامه به تعویق افتاد و تمام برنامه ها دو ساعت به عقب رانده شد.

* بعد از گردهمایی کلن با تعداد قابل توجهی از شرکت کنندگان و اعضای پانل صحبت کردم. در خلال این صحبتها به واقعیت تلخی رسیدم که در گفتگوی قبلی هم به آن اشاره کردم: برای بعضی ها تریبون و استفاده از آن هدف است و گردهمایی و مراسم زندان سیاسی، وسیله. اگر با این پدیده آشنا هستید، چه فکری برای مقابله با آن کردید؟

- ما معمولاً بر این باور بوده ایم، به کسانی تریبون بدهیم که کمتر تریبون به آنها داده شده. اگر دقت کرده باشید، خود بچه هایی که سالها در این زمینه ها کار کرده اند، تریبون خاصی برای آنها نگذاشتیم. اما در عوض تریبون را در اختیار کسانی قرار دادیم که کمتر به آنها فرصتی داده شده، از جمله جوانان. ما به آنها تریبون آزاد دادیم، حتا کسانی که به ما انتقاد داشتند. این کار مان باعث شد که عده ای به ما خرده بگیرند که چرا تریبون را در اختیار کسانی گذاشتیم که به ما انتقاد می کنند. اما ما معتقدیم که مسائل باید باز باشد و به بحث اجتماعی گذاشته شود.

* پوشه گردهمایی هانوفر را باز می کنم با طرح این پرسش: شما نام این گردهمایی را «تسلیم یا مقاومت» گذاشتید. منظورتان از این نامگذاری چیست؟

- حدود نه ماه پیش که ما طرح برنامه های گردهمایی را اعلام کردیم، حوادث اخیر در ایران اتفاق نیفتاده بود. ابتدا اجازه می خواهم، کوتاه بگویم که تمام مواردی که در اطلاعیه های قبلی ما اعلام شده، بر اثر بحث‌های عمومی و پیشنهاداتی بوده که در پالتاک و یا به صورتهای دیگر پیش برده شده. مشخصاً تیتر این سمینار را از یکی از محورهای بحث‌ و پیشنهادهای رسیده انتخاب کردیم...

* چرا این نام را انتخاب کردید؟

- به این دلیل که مقوله مقاومت را از زاویه روانشناسانه، و از زاویه اجتماعی و سیاسی باز کنیم. به این صورت که سی سال از عمر ج . اسلامی می گذرد و جنبش مقاومت با تمام فراز و نشیب هایش به اشکال مختلف وجود داشته (البته همان طور که گفتم، این بحث ها قبل از حوادث اخیر در ایران بوده) یعنی این سوأل که آیا باید در مقابل رژیم اسلامی تسلیم شد، یا مبارزه کرد و مقاومت کرد؟ منتها «مقاومت» اشکال مختلفی دارد و از زوایای مختلفی باید مورد بررسی قرار گیرد.

* اطلاع داشته ام که تصمیم گیری های شما در پیوند با گردهمایی هانوفر پیش از حوادث اخیر گرفته شده. پرسش ام این است که از آوردن تیتر «مقاومت یا تسلیم» در حوزه زندان سیاسی چه هدفی را دنبال می کردید؟

- هدف ما این بود که نشان دهیم، اگر مقوله مقاومت را از زوایای مختلف نقد کنیم، می توانیم ببینیم که مقاومت ادامه پیدا کرده و جنبش مردم به پایان نرسیده. و تسلیم راه حل نیست. و راه حل بعد از سی سال همچنان مقاومت و مقاومت است.

* من کاملاً درک می کنم که رژیم اسلامی در داخل و برخی از جریانات سیاسی در خارج همیشه سعی کرده اند که خط انفعال و سازش را به پیش ببرند. در این شکی نیست. اما این سکه روی دیگری هم دارد: نزدیک به بیست سال هدف اغلب گردهمایی ها در خارج تبلیغ و تئوریزه کردن «مقاومت» در زندانهای ایران بوده. متأسفانه در این سالها نه تنها چنین هدفی برآورده نشده، بلکه این رویکرد بخشی از زندانیان سیاسی سابق را به افسانه گویی وادار کرده تا از این راه چهره شوند. اما مسئله مهم این بوده که با عمده شدن مقوله «مقاومت»، نقد نظام زندان، شکنجه و اعدام؛ نقد جنایت و اعمال جنایتکارانه حاکمان اسلامی در درجه چندم اهمیت قرار گرفته. فکر نمی کنید ما باید از گذشته درس بگیریم؟

- ببینید، نظر من به عنوان یکی از همکاران «گفتگوهای زندان» همیشه این بوده که کار تخصصی بر علیه سرکوب، شکنجه و اعدام باید باشد. این مواضع ما کاملاً مشخص بوده. بحثِ مقاومت برای ما فراتر از مسئله زندان است. مقاومت در سطح جامعه، مقاومت برای رویارویی با یک رژیم جنایتکار است...

* لطفاً روی مقوله زندان تمرکز کنید. پرسش من این بخش را شامل می شود.

- من به عنوان زندانی سیاسی سابق اتفاقاً احساس دیگری دارم. من هر جا صحبت کردم باید توضیح می دادم که برای چی مقاومت کردم، برای چی شرایط آزادی از زندان را نپذیرفتم. چه تأثیری این مقاومت‌ها روی بازجویی ها و جوّ بند داشت. متأسفانه فضایی که ایجاد شده، ما باید توضیح می دادیم که چرا مقاومت کردیم...

* شکنجه در زندانهای رژیم اسلامی ابعاد وحشتناکی داشته که تصورش برای اغلب مردم سخت است. اما دوستانی مثل شما باید به خوبی بدانند که «مقاومت» در زندانهای رژیم اسلامی در یک پروسه بوده. بسیارانی در زیر شکنجه های وحشتناک شکستند و دوباره خودشان را راست کردند. مسئله شکنجه و مقاومت در زندانهای اهریمنی ایران ابعاد گسترده تری داشته که هنوز بخش هایی از آن گشوده نشده. مسئله ای که من می خواهم توجه شما را به آن جلب کنم (که متأسفانه فکر می کنم به این نکته توجه نمی کنید) پیامدهای این نگرش [عمده کردن مقاومت] در جامعه ایرانی خارج کشور است. شما نگاه کنید به این همه عنوان هایی که پشت نام زندانیان سیاسی سابق آمده است: نویسنده، پژوهشگر، محقق... اینها چگونه آمده اند؟ این عناوین تاریخ زندان و زندانی سیاسی را از درون تهی کرده اند. آیا شما به این موضوع هیچ وقت اندیشیده اید؟

- مورد اولی که اشاره کردید، اتفاقاً موضوع سخنرانی خودِ من و یکی دیگر از دوستان ام است؛ راجع به مراحل و سطوح مختلفی که مقاومت در زندانها داشته است. در این مورد کاملاً حق با شماست. مورد بعدی که شما اشاره کردید، این موضوع ربطی به زندان سیاسی ندارد. هر انسانی اگر بخواهد در تیترش خلاصه شود، از نظر من غلط است؛ می خواهد زندانی سیاسی باشد یا یک آکادمیسین. در مورد زندانی سیاسی سابق که از عناوین نویسنده، شاعر، محقق استفاده می کند: اولاً من نه شاعرم و نه نویسنده. ولی بخشی از زندانیان سیاسی در خارج درس خوانده اند، امکان تحصیل کردن داشتند. به نظر من این مسئله هیچ فرقی در موقعیت سیاسی و اجتماعی آنان ایجاد نمی کند...

* اما توجه کنید که این افراد با عنوان «آکادمیک» شان در اجتماعات ظاهر نمی شوند، بلکه از عنوان زندانی سیاسی استفاده می کنند. به هر حال، شما این پدیده را نفی می کنید؟

- منظورتان را متوجه نمی شوم.

* با صراحت می گویم: این همه بچه ها در زندان شکنجه و اعدام شدند، اما برای عده ای زندان سیاسی و دوران زندانی شدن شان دکانی شده. این منظور من است.

* برای همین گفتم که ما همیشه سعی کردیم بیشتر تریبون ها را در اختیار کسانی قرار دهیم که «ناشناخته تر» هستند. در این رابطه توضیحی می دهم تا موضوع روشن شود: در دو سمینار قبلی این انتظار را از ما داشتند تا ما زندانیان سیاسی سابق را برای شرکت در برنامه دعوت کنیم (نه به عنوان سخنران، بلکه به عنوان شرکت کننده) موضع ما این بود که برای ما فرق نمی کند که شرکت کنندگان زندانی بوده باشند یا نبوده نباشند. چون ما اعتقاد داریم که هیچ انسانی از این نظر بر انسان دیگر ارجحیتی ندارد و همه با هم برابرند. از نظر من هم معیار قضاوت در مورد آدمها، سالهای در زندان بودن آنها نیست. بنابراین کسانی که در دو سمینار گذشته ی ما شرکت کردند، احساس کرده بودند که گردهمایی به آنها تعلق دارد. من به صراحت به شما می گویم، کسی که جایگاه ویژه ای برای خودش قائل باشد یا دیگران این جایگاه را برای او ایجاد کرده اند، و او انتظار دریافت دعوتنامه داشته باشد، ما چنین کاری را نخواهیم کرد؛ این کار را نکردیم و نخواهیم کرد.

* بسیار خوب. آفیش گردهمایی هانوفر را به دقت نگاه کردم. هر چند ماههاست که به عنوان فعال رسانه ای فعالیت ها و جلسات شما را زیرنظر دارم. برای تنوع موضوع های سخنرانی، تنوع برنامه ها و سخنرانها زحمت زیادی کشیدید. واقعاً خسته نباشید. امیدوارم با مدیریتی که اعمال می کنید، نتیجه زحمات تان را ببینید. با این حال من فکر می کنم حفره هایی در گردهمایی شما وجود دارد. یکی از حفره ها که به نظر من دره بزرگی هست، نبودن جای مستقلی از گردهمایی به زندانیان شکنجه شده در پیوند با حوادث اخیر در ایران است. بچه های جوانی که به هم‌صدایی من و شما احتیاج دارند. چرا یک بعدازظهر کامل را به این موضوع اختصاص ندادید؟

- اتفاقاً موضوعاتی که در قسمت جوانان ارائه می شود، مربوط به این قسمت است. اگر دقت کرده باشید، بحثی که شهلا طالبی ارائه می دهد؛ «کودکان خشونت و زندان سیاسی»، که این بحث پایان نامه دکترای ایشان است، بررسی موقعیت جوانانی است که پدر و مادرشان اعدام شده اند. همچنین کودکان و نوجوانانی که پدران شان در جبهه جنگ کشته شده اند. این موضوع ارتباط مستقیمی با حوادث اخیر ایران هم دارد؛ در واقع ویژگی و کاراکتراتیزه کردن این جنبش اخیر.

متأسفانه همیشه در جنبش های ایران گسست بین نسل ها بوده. به این صورت که نسل پیشین با نسل ما آمرانه برخورد می کرد و در عین حال ما هم گوش هایمان را بسته بودیم...

* نسل ما هم جوانان را برای سالهای طولانی فراموش کرد؛ به طور مشخص فرزندان زندانی سیاسی و جانباختگان را، و یا در اغلب موارد از آنان استفاده ابزاری کرد. در کنار این دو ویژگی اغلب آمرانه با آنها صحبت کرده. بنابراین ما هم در این ماجرا مقصریم.

- این دقیقاً همان چیزی است که نقدش می کنیم. ما معتقدیم که این برخوردهای آمرانه؛ این که بگوییم ما تجربه داریم و سرد و گرم روزگار چشیدیم و شما باید از ما یاد بگیرید، هرگز نتیجه ای نخواهد داد. بله، این برخوردها هرگز برابر نبوده. اتفاقاً در این گردهمایی این موضوع به بحث گذاشته می شود. در ضمن در تعدادی از سخنرانی ها شما موضوعاتی که مربوط به جنبش اعتراضی جاری در ایران است را خواهید شنید. من فکر می کنم این امکان خوبی است که بتوانیم این جنبش را بشناسیم و بتوانیم با کوشندگان آن گفتگوی برابری داشته باشیم.

* قسمت اعظم اظهارنظرتان در پیوند با فرزندان زندانیان سیاسی و جانباختگان زندانهای ایران بود. این تلاش تان قابل تقدیر است. اما پرسش من موضوع متفاوتی را در نظر داشت: کسانی که در وقایع اخیر زندانی شدند، به شکل های مختلف شکنجه شدند، و حتا مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند. شما در این مراسم موضوع های مختلف را تیتر زده اید، اما از کنار این موضوع گذشته اید و آن را در حاشیه قرار داده اید. مگر نمی گویید، می خواهیم با آنان گفتگوی برابر داشته باشید؟

- خیر اینگونه نیست. اتفاقاً بخش «روانشناسی شکنجه» که خانم نورایمان قهاری راجع به آن صحبت می کنند، در رابطه با تجاوز جنسی است. و مینا زرین، دوست عزیز من هم گزارش کاملی در این باره ارائه می دهد، به خصوص در رابطه با حوادث اخیر. یعنی از سه بلوک سخنرانی در گردهمایی هانوفر دو بلوک به مسائل اخیر توجه دارد.

* به علت طولانی شدن گفتگو از طرح تعدادی از پرسش هایم صرف نظر می کنم و سوأل هایی را مطرح می کنم تا از شما جوابهای کوتاه داشته باشم: بودجه این گردهمایی را از کجا تأمین کردید؟

- بودجه این گردهمایی از ثبت نام شرکت کنندگان و از کمک های جمع برگزارکننده تأمین شده. ما هیچگونه کمک مالی از هیچ کجا نگرفتیم. تنها جایی که به ما قول داده بودند، تشکّل دانشجویی دانشگاه هانوفر بود...

* مبلغ پیشنهادی آنها چقدر بود؟

- شرط آنها این بود که اگر متن تمام سخنرانی های سمینار را برای چاپ در نشریه ای آلمانی در اختیارشان قرار دهیم، ۴۵۰ یورو به ما خواهند داد.

* آیا تقاضای بودجه از منابعی که از مالیات مستقیم مردم تهیه می شود، نکردید؟

- این کار را کردیم. خواستیم از امکاناتی استفاده کنیم که مردم برای آنها مبارزه کرده اند و آن حقوق دودستی تقدیم مردم نشده. ما در دوره های گذشته هم این کار را کردیم...

* مثلاً از کجا تقاضای بودجه کردید؟

- مثلاً از اتحادیه های کارگری، از احزاب مترقی. یا از نهادهایی که برای پروژهای مشخص کمک می کنند. اما از هیچکدام از آنها نتوانستیم بودجه ای بگیریم.

* بنابراین از هیچ جایی بودجه تهیه نکردید؟

- نخیر.

* تا این لحظه چه تعدادی برای شرکت در گردهمایی هانوفر ثبت نام کرده اند. فکر می کنید چه تعدادی در مراسم شما حضور خواهند یافت؟

- واقعاً سخت است که از شرکت کنندگان سمینارهای ایرانی برآوردی داشته باشیم. متأسفانه ما ایرانی ها معمولاً عادت داریم که در لحظلات آخر تصمیم بگیریم. برای همین حدس زدن در این مورد کار مشکلی است...

* چه تعداد تا این لحظه ثبت نام کرده اند؟

- تا این لحظه بیش از صد نفر ثبت نام کرده اند. دفعات گذشته هم این گونه بود، یعنی ثبت نام ها همین مقدار بوده و بعداً تعداد زیادی به گردهمایی ها آمدند و در همانجا ثبت نام کردند. این موضوع کار ما را از نظر سازماندهی مشکل کرده، چون اگر برآورد کافی از تعداد شرکت کنندگان می داشتیم، می توانستیم در انتخاب جا و تهیه امکانات دیگر راحت تر عمل کنیم. متأسفانه کمی طول می کشد تا ما ایرانی ها با این فرهنگ به شرکت در سمینارها [نا مفهوم]...

* البته اگر نسل من و شما وقتی برای تغییر و جبران داشته باشد. بزرگترین مشکلی که تا به حال در برگزاری این گردهمایی داشتید، چه بوده؟ لطفاً موارد را تیتروار برای ام بگویید.                     

- یکی همین به موقع ثبت نام نکردن شرکت کنندگان بود. دوم، ندادن خلاصه سخنرانی برخی از سخنرانان در زمان تعیین شده بود. البته من می فهمم که به دلیل شرایط اخیر همه گرفتار هستند...

* لطفاً روی این موضوع توجیه نگذارید، چون کار خودتان را سخت می کنید. فکر می کنم چند ماه وقت برای تنظیم یک سخنرانی کافی باشد.

- دقیقاً. می خواستم بگویم که اتفاقات اخیر بدون پیش بینی قبلی بوده. با این حال همان طور که گفتید، وقتی آدمها قول می دهند، باید به آن عمل کنند. این دو مورد به اضافه منبع مالی، از مشکلات اصلی ما بوده.

* در جمع خودتان چه مشکلاتی داشتید (با خنده) ما را امین بدانید...

- (با خنده) مطمئن باشید!

* آیا با مشکلاتی روبرو بودید که تلاش و انرژی تان را محدود کند؟

- خوشبختانه این بار مثبت بود. یعنی بر خلاف دو سمینار قبلی، این بار کارها روتین تر پیش رفت و مشکلات گذشته را واقعاً نداشتیم. حتا این بار برخلاف گذشته، که کسانی با ما تماس می گرفتند و با آنها بحث های اقناعی می کردیم، این بار این بحث ها را اصلاً نداشتیم. اما همان طور که گفتم آن سه موضوع به خصوص مسئله مالی دست و پای ما را بسته است.

* آیا این بار قرار است، مجموعه سخنرانی ها، جمع بندی ها و دستاوردهای این گردهمایی را کتاب کنید؛ برای اینکه بعد از اتمام این گردهمایی چیزی برای آینده باقی بماند؟

- دفعات پیش ما این کار را کردیم، ولی متأسفانه به دلیل مسئله مالی این کار مقدور نشد. البته این کار را به شکل های دیگر از جمله انتشار سخنرانی ها از طریق اینترنت کردیم. این بار سعی داریم این کار را بکنیم. اما اگر نتوانستیم کتاب چاپ کنیم، سعی می کنیم از طریق اینترنت این کار را انجام دهیم.

* آرزو می کنم برای اجرای موفق و انسانی تر گردهمایی هانوفر، همین طور برای خودتان آرزوی سلامتی و شادکامی دارم. از شرکت تان در این گفتگو تشکر می کنم.

- خیلی ممنون. من از طرف خودم و بچه های کمیته برگزارکننده گردهمایی از شما تشکر می کنیم که همواره تریبونی بودید که ما می توانستیم حرف مان را در آن بزنیم؛ در جایی که خیلی از تریبون ها به روی ما بسته بوده.

 
*    *    *
 

تاریخ انجام مصاحبه: ۸ سپتامبر ۲۰۰۹

تاریخ انتشار مصاحبه: ۱۴ سپتامبر ۲۰۰۹
 

 


پوشه‌های خاک خورده (۱۱)
انسانهایی که رنج‌ها کشیدند


پوشه‌های خاک خورده (۱۰)
انهدام یک تشکیلات سیاسی؛ سکوت جامعهٔ ایرانی


ما اجازه نداریم دوباره اشتباه کنیم
سخنی با رسانه‌ها و فعالان رسانه‌ای


مروری بر زندگی اجتماعی‌مان در سه دههٔ تبعید
گفت‌وگو با مسعود افتخاری


پوشه‌های خاک‌ خورده (۸)
نشریه‌ای که منتشر نشد؛ شرط غیراخلاقی‌ای که گذاشته شد


پوشه‌های خاک خورده (۷)
تلاش‌هایی که به بن‌بست می‌خورند؛ گفت‌وگوهایی که می‌میرند


پوشه‌های خاک خورده (۶)
اضطراب از حضور دیگران*


چهل سال گذشت
گفت‌وگو با مسعود نقره‌کار


مبارزات کارگران ایران؛ واقعیت‌ها، بزرگنمایی‌ها
گفت‌وگو با ایوب رحمانی


چرا نمی‌توانم این مصاحبه را منتشر کنم


«آلترناتیو سوسیالیستی» درکشور ایران
گفت‌وگو با اصغر کریمی


کانون ایرانیان لندن
گفت‌وگو با الهه پناهی (مدیر داخلی کانون)


سه دهه مراسم گردهمایی زندانیان سیاسی
گفت‌وگو با مینا انتظاری


عادت‌های خصلت شدهٔ انسان ایرانی
گفت‌وگو با مسعود افتخاری


نقد؛ تعقل، تسلیم، تقابل
گفت‌وگو با مردی در سایه


سوسیالیسم، عدالت اجتماعی؛ ایده یا ایده‌آل
گفت‌وگو با فاتح شیخ


رسانه و فعالان رسانه‌ای ایرانی
گفت‌وگو با سعید افشار


خودشیفته
گفت‌وگو با مسعود افتخاری


«خوب»، «بد»، «زشت»، «زیبا»؛ ذهنیت مطلق گرای انسان ایرانی
گفتگو با مسعود افتخاری


«او»؛ رفت که رفت...


«اپوزسیون» و نقش آن در تشکیل و تداوم حکومت اسلامی ایران
(جمع بندی پروژه)


«اپوزسیون» و نقش آن در تشکیل و تداوم حکومت اسلامی ایران (4)
بحران اپوزسیون؛ کدام بحران ؟


«اپوزسیون» و نقش آن در تشکیل و تداوم حکومت اسلامی ایران (3)
(بازگشت مخالفان حکومت اسلامی به ایران؛ زمینه ها و پیامدها)


«اپوزسیون» و نقش آن در تشکیل و تداوم حکومت اسلامی ایران (2)
(پروژۀ هسته ای رژیم ایران؛ مذاکره با غرب، نتایج و عواقب)


«اپوزسیون» و نقش آن در تشکیل و تداوم حکومت اسلامی ایران (1)
«مرجع تقلید»؛ نماد «از خودبیگانگی»


اوراسیا؛امپراطوری روسیه و حکومت اسلامی ایران
گفتگو با »سیروس بهنام»


انتقاد به «خود» مان نیز!؟
گفتگو با کریم قصیم


به گفته ها و نوشته ها شک کنیم!


استبداد سیاسی؛ فرهنگ استبدادی، انسان استبدادزده
(مستبد و دیکتاتور چگونه ساخته می شود)

گفتگو با ناصر مهاجر


کشتار زندانیان سیاسی در سال 67؛ جنایت علیه بشریت
(در حاشیه کمپین «قتل عام 1988»)

گفتگو با رضا بنائی


رأی «مردم»، ارادۀ «آقا» و نگاه «ما»
(در حاشیه «انتخابات» ریاست جمهوری در ایران)


جبهه واحد «چپ جهانی» و اسلامگرایان ارتجاعی
گفتگو با مازیار رازی


«تعهد» یا «تخصص»؟
در حاشیه همایش دو روزه لندن

گفتگو با حسن زادگان


انقلاب 1357؛ استقرار حاکمیت مذهبی، نقش نیروهای سیاسی
گفتگو با بهروز پرتو


بحران هویت
گفتگو با تقی روزبه


چرا «تاریخ» در ایران به اشکال تراژیک تکرار می شود؟
گفتگو با کوروش عرفانی


موقعیت چپ ایران در خارج کشور (2)
گفتگو با عباس (رضا) منصوران


موقعیت «چپ» در ایران و در خارج کشور(1)
گفتگو با عباس (رضا) منصوران


انشعاب و جدایی؛ واقعیتی اجتناب ناپذیر یا عارضه ای فرهنگی
گفتگو با فاتح شیخ


بهارانه
با اظهارنظرهایی از حنیف حیدرنژاد، سعید افشار


مصاحبه های سایت »گفت و گو» و رسانه های ایرانی
و در حاشیه؛ گفتگو با سیامک ستوده


بن بست«تلاش های ایرانیان» برای اتحاد؟!
(در حاشیه نشست پراگ)

گفتگو با حسین باقرزاده


اتهام زنی؛ هم تاکتیک، هم استراتژی
(در حاشیه ایران تریبونال)

گفتگو با یاسمین میظر


ایران تریبونال؛ دادگاه دوم
گفتگو با ایرج مصداقی


لیبی، سوریه... ایران (2)
گفتگو با مصطفی صابر


لیبی، سوریه... ایران؟
گفتگو با سیاوش دانشور


مقوله «نقد» در جامعه تبعیدی ایرانی
گفتگو با مسعود افتخاری


در حاشیه نشست پنج روزه
(آرزو می کنم، ای کاش برادرهایم برمی گشتند)

گفتگو با رویا رضائی جهرمی


ایران تریبونال؛ امیدها و ابهام ها
گفتگو با اردوان زیبرم


رسانه های همگانی ایرانی در خارج کشور
گفتگو با رضا مرزبان


مستند کردن؛ برّنده ترین سلاح
گفتگو با ناصر مهاجر


کارگران ایران و حکومت اسلامی
گفتگو با مهدی کوهستانی


سه زن
گفتگو با سه پناهندهٔ زن ایرانی


بهارانه؛ تأملی بر «بحران رابطه» در جامعه تبعیدی ایرانی
گفتگو با مسعود افتخاری


صرّاف های غیرمجاز ایرانی در بریتانیا


اتحاد و همکاری؛ ‌چگونه و با کدام نیروها؟
گفتگو با تقی روزبه


پوشه های خاک خورده(۵)
مافیای سیگار و تنباکو


پوشه‌ های خاک خورده (۴)
دروغ، توهم؛ بلای جان جامعه ایرانی


«چپ ضد امپریالیسم» ایرانی
گفت‌وگو با مسعود نقره‌کار


حمله نظامی به ایران؛ توهم یا واقعیت
گفتگو با حسین باقرزاده


پوشه های خاک خورده(۳)
تلّی از خاکستر- بیلان عملکرد فعالان سیاسی و اجتماعی


پوشه های خاک خورده (۲)
پخش مواد مخدر در بریتانیا- ردّ پای رژیم ایران


پوشه های خاک خورده (۱)
کالای تن- ویزای سفر به ایران


... لیبی، سوریه، ایران؟
گفتگو با فاتح شیخ


هولیگان های وطنی؛ خوان مخوف


زندان بود؛ جهنم بود بخدا / ازدواج برای گرفتن اقامت
گفتگو با «الهه»


فکت، اطلاع رسانی، شفاف سازی... (بخش دوم)
گفتکو با کوروش عرفانی


فکت، اطلاع رسانی، شفاف سازی؛ غلبه بر استبداد (بخش اول)
گفتگو با کوروش عرفانی


حکومت استبدادی، انسان جامعه استبدادی
گفتگو با کوروش عرفانی


چرا حکومت اسلامی در ایران(۳)
گفتگو با «زهره» و «آتوسا»


چرا حکومت اسلامی در ایران (۲)
گفتگو با مهدی فتاپور


چرا حکومت اسلامی در ایران؟
گفتگو با علی دروازه غاری


رخنه، نفوذ، جاسوسی (۲)
گفتگو با محمود خادمی


رخنه، نفوذ، جاسوسی
گفتگو با حیدر جهانگیری


چه نباید کرد... چه نباید می کردیم
گفت و گو با ایوب رحمانی


پناهجویان و پناهندگان ایرانی(بخش آخر)
گفتگو با محمد هُشی(وکیل امور پناهندگی)


پناهجویان و پناهندگان ایرانی (۲)
سه گفتگوی کوتاه شده


پناهجویان و پناهندگان ایرانی(۱)
گفت و گو با سعید آرمان


حقوق بشر
گفتگو با احمد باطبی


سرنگونی حکومت اسلامی... چگونه؟
گفت‌وگو با کوروش عرفانی


سرنگونی حکومت اسلامی... چگونه؟
گفتگو با عباس (رضا) منصوران


سرنگونی حکومت اسلامی... چگونه؟
«پنج گفتگوی کوتاه شده»


سرنگونی حکومت اسلامی... چگونه؟
گفتگو با رحمان حسین زاده


سرنگونی حکومت اسلامی... چگونه؟
گفتگو با اسماعیل نوری علا


ما و دوگانگی‌های رفتاری‌مان
گفتگو با مسعود افتخاری


ترور، بمبگذاری، عملیات انتحاری
گفتگو با کوروش عرفانی


اغتشاش رسانه‌ای
گفتگو با ناصر کاخساز


کاسه ها زیر نیم کاسه است
گفتگو با م . ایل بیگی


حکومت اسلامی، امپریالیسم، چپ جهانی و مارکسیستها
گفتگو با حسن حسام


چپ سرنگونی طلب و مقوله آزادی بی قید و شرط بیان
گفتگو با شهاب برهان


تحرکات عوامل رژیم اسلامی در خارج (۳)
انتشار چهار گفتگوی کوتاه


تحرکات عوامل اطلاعاتی رژیم اسلامی در خارج (۲)
تجربه هایی از: رضا منصوران، حیدر جهانگیری، رضا درویش


تحرکات عوامل اطلاعاتی رژیم اسلامی در خارج کشور
گفتگو با حمید نوذری


عملیات انتحاری
گفتگو با کوروش طاهری


هوشیار باشیم؛ مرداد و شهریور ماه نزدیک است(۲)
گفتگو با مینا انتظاری


حکایت «ما» و جنبش های اجتماعی
گفتگو با تنی چند از فعالان «جنبش سبز» در انگلستان


سیاستمداران خطاکار، فرصت طلب، فاسد
گفتگو با مسعود افتخاری


هوشیار باشیم؛ مرداد و شهریور ماه نزدیک است!
گفتگو با بابک یزدی


مشتی که نمونه خروار است
گفتگو با«پروانه» (از همسران جانباخته)


کارگر؛ طبقه کارگر و خیزشهای اخیر در ایران
گفتگو با ایوب رحمانی


تریبیونال بین المللی
گفتگو با لیلا قلعه بانی


سرکوب شان کنید!
گفتگو با حمید تقوایی


ما گوش شنوا نداشتیم
گفتگو با الهه پناهی


خودکشی ...
گفتگو با علی فرمانده


تو مثل«ما» مباش!
گفتگو با کوروش عرفانی


«تحلیل» تان چیست؟!
گفتگو با ایرج مصداقی


شما را چه می‌شود؟
گفتگو با فرهنگ قاسمی


چه چیزی را نمی دانستیم؟
با اظهار نظرهایی از: مهدی اصلانی، علی فرمانده، بیژن نیابتی، ی صفایی


۲۲ بهمن و پاره ای حرفهای دیگر
گفتگو با البرز فتحی


بیست و دوم بهمن امسال
گفتگو با محمد امینی


تروریست؟!
گفتگو با کوروش مدرسی


چرا«جمهوری» اسلامی سی سال در قدرت است(۴)
گفتگو با مسعود نقره کار


باید دید و فراموش نکرد!
گفتگو با «شهلا»


چرا«جمهوری» اسلامی سی سال در قدرت است (۳)
گفتگو با رضا منصوران


چرا«جمهوری» اسلامی سی سال در قدرت است؟(۲)
گفتگو با علی اشرافی


چرا«جمهوری» اسلامی ایران سی سال در قدرت است؟
گفتگو با رامین کامران


سایه های همراه (به بهانه انتشار سایه های همراه)
گفتگو با حسن فخّاری


آغاز شکنجه در زندانهای رژیم اسلامی
گفتگو با حمید اشتری و ایرج مصداقی


گردهمایی هانوفر
گفتگو با مژده ارسی


گپ و گفت دو همکار
گفتگو با سعید افشار (رادیو همبستگی)


«سخنرانی» نکن... با من حرف بزن
گفتگو با شهاب شکوهی


«انتخابات»، مردم...(۷)
(حلقه مفقوده)

گفتگو با «سودابه» و«حسن زنده دل»


«انتخابات»، مردم...(۶)
(فاز سوم کودتا، اعتراف گیری)

گفتگو با سودابه اردوان


«انتخابات»، مردم...(۵)
گفتگو با تقی روزبه


«انتخابات»، مردم...(۴)
گفتگو با رضا سمیعی(حرکت سبزها)


«انتخابات»، مردم...(۳)
گفتگو با سیاوش عبقری


«انتخابات»، مردم...(۲)
گفتگو با حسین باقرزاده


«انتخابات»، مردم...؟!
گفتگو با فاتح شیخ
و نظرخواهی از زنان پناهجوی ایرانی


پناهجویان موج سوم
گفتگو با علی شیرازی (مدیر داخلی کانون ایرانیان لندن)


رسانه
به همراه اظهارنظر رسانه های«انتگراسیون»، «پژواک ایران»، «سینمای آزاد»، «ایران تریبون»، «شورای کار»


گردهمایی هانوفر...
گفتگو با محمود خلیلی


سی سال گذشت
گفت‌وگو با یاسمین میظر


مسیح پاسخ همه چیز را داده!
گفت‌وگو با«مریم»


«کانون روزنامه‌نگاران و نویسندگان برای آزادی»
گفت‌و گو با بهروز سورن


تخریب مزار جانباختگان...حکایت«ما»و دیگران
گفت‌وگو با ناصر مهاجر


همسران جان‌باختگان...
گفت‌وگو با گلرخ جهانگیری


من کماکان«گفت‌وگو» می‌کنم!
(و کانون ۶۷ را زیر نظر دارم)


مراسم لندن، موج سوم گردهمایی‌ها
گفت‌وگو با منیره برادران


سرنوشت نیروهای سازمان مجاهدین خلق در عراق
گفتگو با بیژن نیابتی


اگر می‌ماندم، قصاص می‌شدم
گفتگو با زنی آواره


صدای من هم شکست
گفتگو با «مهناز»؛ از زندانیان واحد مسکونی


بازخوانی و دادخواهی؛ امید یا آرزو
گفتگو با شکوفه‌ منتظری


«مادران خاوران» گزینه‌ای سیاسی یا انتخابی حقوق بشری
گفتگو با ناصر مهاجر


«شب از ستارگان روشن است»
گفتگو با شهرزاد اَرشدی و مهرداد


به بهانۀ قمر...
گفتگو با گیسو شاکری


دوزخ روی زمین
گفتگو با ایرج مصداقی


گریز در آینه‌های تاریک
گپی دوستانه با مجید خوشدل


سردبیری، سانسور، سرطان... و حرفهای دیگر
گفتگو با ستار لقایی


بهارانه
پرسش‌هایی «خود»مانی با پروانه سلطانی و بهرام رحمانی


«فتانت»، فتنه‌ای سی و چند ساله (3)
گفتگو با حسن فخاری


«فتانت»، فتنه‌ای سی و چند ساله (2)
من همان امیر حسین فتانت «دوست» کرامت دانشیان هستم!
گفتگو با ناصر زراعتی


ایرانیان لندن، پشتیبان دانشجویان دربند
با اظهار نظرهایی از: جمال کمانگر، علی دماوندی، حسن زنده دل یدالله خسروشاهی، ایوب رحمانی


«فتانت»، فتنه‌ای سی و چند ساله
گفتگو با رضا (عباس) منصوران


کدام «دستها از مردم ایران کوتاه»؟
گفتگو با تراب ثالث


میکونوس
گفتگو با جمشید گلمکانی
(تهیه کننده و کارگردان فیلم)*


«انتخابات آزاد، سالم و عادلانه» در ایران اسلامی!؟
گفتگو با بیژن مهر (جبهه‌ی ملّی ایران ـ امریکا)


چه خبر از کردستان؟
گفتگو با رحمت فاتحی


جنده، جاکش... ج. اسلامی
گفتگویی که نباید منتشر شود


حمله نظامی به ایران؛ توهم یا واقعیّت
گفتگو با محمد پروین


گردهمایی کلن: تکرار گذشته یا گامی به سوی آینده
گفتگو با مژده ارسی


عراق ویران
گفتگو با یاسمین میظر


شبکه‌های رژیم اسلامی در خارج از کشور
گفتگو با حسن داعی


نهادهای پناهند گی ایرانی و مقوله‌ی تبعید
گفتگو با مدیران داخلی جامعه‌ی ایرانیان لندن
و
کانون ایرانیان لندن


به بهانه‌ی تحصن لندن
گفتگو با حسن جداری و خانم ملک


به استقبال گردهمایی زندانیان سیاسی در شهر کلن
گفتگو با «مرجان افتخاری»


سنگ را باید تجربه کرد!
گفتگو با «نسیم»


پشیمان نیستید؟
گفتگو با سعید آرمان «حزب حکمتیست»


هنوز هم با یک لبخند دلم می‌رود!
گپی با اسماعیل خویی


چپ ضد امپریالیست، چپ کارگری... تحلیل یا شعار
گفتگو با بهرام رحمانی


زنان، جوانان، کارگران و جایگاه اندیشمندان ایرانی
گفتگو با «خانمی جوان»


گردهمایی سراسری کشتار زندانیان سیاسی
گفتگو با «همایون ایوانی»


روز زن را بهت تبریک می‌گم!
گفت‌وگو با «مژده»


دو کارزار در یک سال
گفت‌وگو با آذر درخشان


آخیش . . . راحت شدم!
گفتگو با «مهدی اصلانی»


غریبه‌ای به نام کتاب
گفتگو با «رضا منصوران»


زندان عادل‌آباد؛ تاولی چرکین، کتابی ناگشوده...
گفتگو با «عادل‌آباد»


این بار خودش آمده بود!
گفتگو با پروانه‌ی سلطانی


چهره بنمای!
با اظهار نظرهایی از: احمد موسوی، مهدی اصلانی، مینو همیلی و...
و گفتگو با ایرج مصداقی


شب به خیر رفیق!
گفتگو با رضا غفاری


رسانه‌های ایرانی
گفتگو با همکاران رادیو برابری و هبستگی، رادیو رسا
و سایت‌های دیدگاه و گزارشگران


مراسم بزرگداشت زندانیان سیاسی (در سال جاری)
«گفتگو با میهن روستا»


همسایگان تنهای ما
«گفتگو با مهرداد درویش‌پور»


پس از بی‌هوشی، چهل و هشت ساعت به او تجاوز می‌کنند!


شما یک اصل دموکراتیک بیاورید که آدم مجبور باشد به همه‌ی سؤالها جواب دهد
«در حاشیه‌ی جلسه‌ی سخنرانی اکبر گنجی در لندن»


فراموش کرده‌ایم...
«گفتگو با شهرنوش پارسی پور»


زندانی سیاسی «آزاد» باید گردد!
گفتگو با محمود خلیلی «گفتگوهای زندان»


تواب
گفتگو با شهاب شکوهی «زندانی سیاسی دو نظام»


خارجی‌های مادر... راسیست
«گفتگو با رضا»


شعر زندان و پاره‌ای حرف‌های دیگر
«در گفتگو با ایرج مصداقی»


ازدواج به قصد گرفتن اقامت
گفتگو با «شبنم»


کارزار «زنان»... کار زار «مردان»؟!
«گفتگو با آذر درخشان»


اوضاع بهتر می‌شود؟
«گفتگو با کوروش عرفانی»


اتم و دیدگاه‌های مردم


اخلاق سیاسی


چهارپازل، سه بازیگر، دو دیدگاه، یک حرکت اشتباه، کیش... مات
«گفتگو با محمدرضا شالگونی»


کارزار چهار روزۀ زنان
گفتگو با یاسمین میظر


مرغ سحر ناله سر کن
«گفتگو با سحر»


اسکوات*، مستی، شعر، نشئگی... و دیگر هیچ!
«گفتگو با نسیم»


درختی که به خاطر می‌آورد
گفتگو با مسعود رئوف ـ سینماگر ایرانی


شاکیان تاریخ چه می‌گویند؟
پای درد دل فرزندان اعدامی


روایتی از زندان و پرسش‌های جوانان
«در گفتگو با احمد موسوی»


جمهوری مشروطه؟ !
در حاشیۀ نشست برلین «گفتگو با حسین باقرزاده»


مروری بر روایت‌های زندان
در گفتگو با ناصر مهاجر


اعتیاد و دریچه دوربین - گفتگو با مریم اشرافی


انشعاب، جدایی و ...
در گفتگو با محمد فتاحی (حکمتیست)


چه شد ... چرا این‌چنین شد؟
در گفتگو با محمدرضا شالگونی، پیرامون «انتخابات» اخیر ایران


«انتخابات» ایران، مردم و نیروهای سیاسی


گفتگو با یدالله خسروشاهی


روایتی از مرگ زهرا کاظمی


گفتگو با جوانی تنها


گفتگو با گیسو شاکری


گفتگو با لیلا قرایی


گفتگو با شادی


گفتگو با ایرج مصداقی، نویسنده‌ی کتاب «نه زیستن نه مرگ»


گفتگو با جوانان


نتیجه‌ی نظرخواهی از مردم و نیروهای سیاسی در مورد حمله‌ی نظامی امریکا به ایران


گفتگو با مهرداد درویش پور


گفتگو با نیلوفر بیضایی، نویسنده و کارگردان تأتر


سلاح اتمی ... حمله‌ی نظامی ... و دیگر هیچ!
گفتگو با محمد رضا شالگونی و یاسمین میظر


اين‌بار برای مردم ايران چه آشی پخته‌ايد؟
گفتگو با مهرداد خوانساری «سازمان مشروطه‌خواهان ايران (خط مقدم)»


به استقبال کتاب «نه‌ زیستن نه مرگ»


«بازگشت» بی بازگشت؟
مروری بر موضوع بازگشت پناهندگان سیاسی به ایران


پرسه‌ای در کوچه‌های تبعید


 
 

بازچاپ مطالب سایت «گفت‌وگو» با ذکر منبع آزاد است.   /  [www.goftogoo.net] [Contact:goftogoo.info@gmail.com] [© GoftoGoo Dot Net 2005]